Mimarlık Eğitiminde İlk Yıl için Potansiyel Bir İş Birlikçi Tasarım ve Üretim Modeli Olarak Arkio

Abstract

Teknolojideki gelişmeler, dijital araçların eğitimde benimsenmesini ve dönüşümünü önemli ölçüde hızlandırmıştır. Bu araçlar arasında, bilgisayar destekli tasarım ve sanal gerçeklik, mimarlık eğitiminde öne çıkan teknolojiler haline gelmiştir. Bu yenilikler, öğrencilerin fiziksel varlıklarına duyulan bağımlılığı azaltarak iş birliğine dayalı tasarım süreçleri için dönüştürücü bir potansiyel sunmaktadır. Bilgisayar destekli tasarım ve sanal gerçeklik, öğrencilerin ortak hedefler doğrultusunda birlikte çalışabilecekleri ortamlar yaratmak amacıyla mimarlık eğitimine giderek daha fazla entegre edilmektedir. Mimarlık öğrencileri ve profesyonelleri için özel olarak tasarlanmış bir platform olan Arkio, bina modelleme, iç mekan tasarımı ve peyzaj mimarlığı gibi alanlarda sanal üretim olanakları sunmaktadır. Bulut tabanlı iş birliği ve gerçek zamanlı etkileşim özellikleri sayesinde, Arkio mimarlık eğitimi için potansiyeli olan bir araçtır. Bireysel tasarım görevlerine odaklanan diğer sanal gerçeklik platformlarının aksine, Arkio, tek bir model üzerinde eş zamanlı çok kullanıcılı iş birliğini kolaylaştırmaktadır. Bu yapısı ile, özellikle birinci sınıf mimarlık öğrencileri için tasarım öğreniminde kolektif katılımı destekleyerek eğitim sürecinde önemli bir araç haline gelmektedir. Bu tez, Arkio'nun iş birliğine dayalı tasarım olarak potansiyelini ve ayırt edici özelliklerini analiz etmektedir. Birinci sınıf tasarım derslerine uygulanmasına odaklanarak, Arkio'nun mimarlık eğitimini geliştirme konusundaki güçlü ve zayıf yönleri değerlendirilmektedir. Ayrıca, bilgisayar destekli tasarım ve sanal gerçeklik teknolojilerinin iş birliğine dayalı tasarım iş akışlarına entegrasyonunu inceleyerek, Arkio ve benzeri platformların gelişimine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Araştırma, bu teknolojilerin iş birliğine dayalı tasarım süreçlerine etkilerini ve bu etkilerin mimarlık öğrencilerinin eğitim deneyimini nasıl şekillendirdiğini ortaya koymaktadır. Sonuç olarak, Arkio'nun mimarlık eğitiminde kolektif katılımı destekleyen bir araç olduğu vurgulanmaktadır. Bununla birlikte, platformun teknik sınırlamaları ve kullanıcı deneyimi konusundaki iyileştirme gereklilikleri de tartışılmaktadır. Elde edilen bulgular, özellikle birinci sınıf mimarlık öğrencilerinin eğitim deneyimlerinin iş birliği ve üretim odaklı süreçlerle nasıl şekillendirilebileceğine dair yeni bakış açıları sunmaktadır.

Advancements in technology have significantly accelerated the adoption and transformation of digital tools in education. Among these tools, computer-aided design and virtual reality have emerged as pivotal technologies in architectural education. These innovations diminish the dependency on students' physical presence, offering transformative potential for collaborative design processes. Computer-aided design and virtual reality are increasingly incorporated into architectural education to foster environments where students can work together toward shared objectives, enabling them to engage in collaborative design practices. Arkio, a platform designed specifically for architects and architecture students, offers virtual production capabilities across domains such as building modeling, interior design, and landscape architecture. With its cloud-based collaboration and real-time interaction features, Arkio is particularly valuable for architectural education. Unlike other virtual reality platforms that emphasize individual design tasks, Arkio facilitates simultaneous multi-user collaboration on a single model. This unique structure supports collective participation in design processes, making it an essential tool for learning design, especially for first-year architecture students. This thesis analyzes Arkio's potential and distinctive features as a collaborative design platform. By focusing on its application in first-year design courses, the study evaluates the strengths and weaknesses of Arkio in enhancing architectural education. Additionally, it examines the integration of CAD and VR technologies into collaborative design workflows, aiming to contribute to the development of Arkio and similar platforms. The research highlights the impact of these technologies on collaborative design processes and explores how they shape the educational experiences of architecture students. In conclusion, the findings emphasize Arkio's role as a tool that supports collective engagement in architectural education. However, the discussion also addresses the platform's technical limitations and the need for improvements in user experience. The insights gained provide new perspectives on how the educational experiences of first-year architecture students can be shaped through collaboration- and production-focused processes.