Elektriksel Kardiyoversiyonla Sinüs Ritmi Sağlanan Persistan Atriyal Fibrilasyonlu Hastalarda Sinüs Ritmi İdamesinde Kısa ve Uzun Dönem İdame Amiodaron Tedavisinin Etkinliklerinin Karşılaştırılması

Abstract

Objective: Atrial fibrillation is the most common arrhythmia in clinical practice and responsible for the 1/3 of the atrial fibrillation rela-ted hospitalizations. It has been estimated that approximately 2.2 million people have paroxysmal or persistent atrial fibrillation in USA.The initial management decision involves primarily a rate control or rhythm-control strategy. Antiarrhythmic therapy is started after res-torating sinusal rhythm to prevent the recurrence of atrial fibrillation in patients with persistent atrial fibrillation. Amiodarone is themost effective therapeutic option which is administrated for this proposes. However, side effects of this agent limit its use. In this studywe compared the effectiveness of long and short term amiodarone therapies in patients with persistent atrial fibrillation after restora-ting sinusal rhythm. Material and Method: Patients, undergoing cardioversion with the diagnosis of persistent atrial fibrillation included. Patients in whomsinusal rhythm was restorated separated into two groups. In the first group, amiodarone therapy stopped after 2 months, in the secondgroup therapy is continued for 12 months. Results:12 months after the cardioversion, recurrence of atrial fibrillation occurred in 28 patients (45.2%) in the group 1 and in 30 pa-tients (45.5%) in the group 2 (p=0.56). Conclusion: In this study, we determined that amiodarone therapy for 2 months had similar effectiveness and fewer side effects afterrestorating sinusal rhythm in patients with atrial fibrillation compared with long lasting amiodarone therapy.

Amaç:Atriyal fibrilasyon klinik pratikte en sık rastlanılan ritim bozukluğudur ve kardiyak ritim bozuklukları nedeniyle hastaneye yatışla-rın üçte birinden sorumludur. Atriyal fibrilasyon tedavisinde ana basamak kalp hızı kontrolünün sağlanması veya sinüs ritminin sağlana-rak devam ettirilmesidir. Atriyal fibrilasyonlu olgularda, sinüs ritmi sağlanmasını takiben atriyal fibrilasyon nüksünü önlemek için antia-ritmik ilaç tedavisi başlanmaktadır. Bu amaçla uygulanan antiaritmik ilaçlardan en etkin olanı amiodarondur. Ancak yan etkileri nede-niyle kullanımı kısıtlıdır. Biz bu çalışmada kardiyoversiyonla sinüs ritmi sağlanan persistan atriyal fibrilasyonlu hastalarda uzun ve kısadönem amiodaron tedavilerinin etkinliklerini karşılaştırdık. Gereç ve Yöntem :Çalışmaya persistan atriyal fibrilasyon tanısıyla elektriksel kardiyoversiyon planlanan 137 hasta alındı. Kardiyo -versiyonla sinüs ritmi sağlanan hastalara amiodaron başlandı ve hastalar iki gruba ayrıldı. Birinci grupta tedavi 2 ayın sonunda kesilir-ken ikinci grupta 12 ay süresince devam edildi. Bulgular :On iki ay sonunda, 8 hafta oral amiodaron tedavisi kullanan hastalardan 28’inde (%45,2) ve 12 ay oral amiodaron tedavisikul lanan hastaların 30’unda (%45,5) atriyal fibrilasyon nüksü saptandı. Her iki grup arasında atriyal fibrilasyon nüks oranı benzerdi (p=0,56). Sonuç:Sonuç olarak bu çalışmada, persistan atrial fibrilasyonlu olgularda, elektriksel kardiyoversiyon sonrası amiodaronun 2 ay sürey-le uygulanmasının, 12 ay uygulanması ile karşılaştırmasında sinüs ritminin idamesinde benzer etkinlikte iken, yan etkiler açısından da-ha güvenilir olduğu tespit edilmiştir.