Milletlerarası Tahkimde Üçüncü Kişi Finansmanı

Abstract

Funding of the court proceedings by third parties is not a new phenomenon. However, especially Common Law jurisdictions have traditionally prohibited this method due to public policy concerns. Nevertheless, the abolition trend of this prohibition first in the court decisions, and then in the related legislation paves the way for a huge sector. As a result of both the interest of the funders in international arbitration in addition to domestic court litigations and the attention of the parties arising from various reasons, the market value of third-party funding has reached 10 billion USD. What has to be done in the face of this rapidly growing reality is to conduct the financing process without harming the juridical nature of international arbitration. It is obvious that both national and international regulation are needed to achieve this goal.

Davaların uyuşmazlığın tarafları dışındaki üçüncü kişilerce finansmanı, aslında yeni olmayan bir olgudur. Bununla birlikte, özellikle Anglo-Sakson hukuk sistemlerindeki geleneksel yaklaşım, bu yöntemi kamu düzeni gerekçesiyle yasaklamak doğrultusunda gelişmiştir. Ancak söz konusu yasakların, önce mahkeme kararları, sonra da yasal düzenlemelerle kaldırılmaya başlanması büyük bir sektörün önünü açmıştır. Finansörlerin, devlet mahkemelerinde yürütülen davalar yanında milletlerarası tahkim yargılamalarına da ilgi duymaları ve tarafların da çeşitli sebeplerle bu yönteme yönelmeleri neticesinde 10 milyar ABD Dolarını aşan bir pazar büyüklüğüne ulaşılmıştır. Hızla gelişen bu sektör karşısında yapılması gereken, üçüncü kişi finansman sürecini milletlerarası tahkimin yargılama faaliyeti olma niteliğine zarar vermeyecek şekilde yönetmektir. Bunun için ise hem milli hem de milletlerarası düzenlemelere ihtiyaç duyulduğu aşikârdır.