Women's Physical Security and Peace in Interstate Relations in Northeast Asia

Abstract

1988'den itibaren toplumsal cinsiyet çalışmaları ile Uluslararası İlişkiler disiplininin birbirini anlamak üzere kullanılmaya başlanmıştır. Özellikle toplumsal cinsiyet ve güvenlik çalışmalarının birbiri ile ilintili olduğu ve toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin olduğu ülkelerin daha çatışmacı olduğu bir takım feminist teorisyenler tarafından ortaya atılmıştır. Bu teoriyi test etmek amacıyla bu çalışmada kadınların fiziksel güvenliği ile devletlerarası ilişkilerde çatışmacılık/barışçıllık arasında karşılıklı bir ilişkinin var olup olmadığı anlaşılmaya çalışılmıştır. Bunun için Kuzeydoğu Asya ülkeleri, Japonya, Moğolistan, Çin, Güney Kore ve Kuzey Kore vaka ülkeler olarak seçilmiştir. Hipotezi test etmek üzere bu vakalar üzerinde hem niteliksel hem de niceliksel yöntem kullanılmıştır. Sonuç olarak kadınların fiziksel güvenliğinin yüksek olduğu ülkelerin kendi aralarındaki ilişkilerde de barışçıl olduğu; kadınların fiziksel olarak güvende olmadığı ülkelerinse kendi aralarındaki ilişkilerde daha çatışmacı olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Gender studies and International Relations discipline are used to understand each other since 1988. The relation between gender and security studies has been advanced by a number of feminist theorists. In particular, it is claimed that countries with gender inequality are more confrontational. In order to test this theory, this study attempts to understand whether there is a correlation between the physical security of women and conflict vs. peace in interstate relations. Northeast Asian countries, Japan, Mongolia, China, South Korea and North Korea have been selected as case countries. Both qualitative and quantitative methods are used to test the hypothesis. It is concluded that the countries with high physical security of women tend to behave peacefully in their relations; countries where women are not physically safe tend to be more confrontational.