A neoclassical realist explanation of over-commitment:The case of American Foreign Policy toward Iraq after 9/11

Abstract

Son 30 yıllık süreç neoklasik realizmin dış politika analizi noktasındaki açıklayıcı gücünü göstermiştir. Neoklasik realist aşırı angajman teorisi, iç politik faktörlerin dış politika elitlerinin sadece sistemsel baskılara göre dış politika belirlemelerine müdahale edebileceğini ve bu yönüyle gereğinden fazla angajmanın gerçekleşebileceğini savunmaktadır. Ülkelerin, dış politika meselelerine sistemin dikte ettiğinden daha angajmanda bulunduğu gözlemlenmiş ve bu durum yapısal realist bir yaklaşıma göre beklenmeyen bir durum olması sebebiyle bir anomali olarak nitelendirilmelidir. Bu tez, bahse konu anomalinin, öne sürdüğü üç adet alt hipotez ile açıklanabileceğini savunmaktadır. Bu bağlamda tez, prestij, çıkar gurupları ve karşılıklı destek koalisyonu davranışlarının potansiyel olarak sistemin ötesinde ve altında angajmana sebebiyet verebildiğini savunmaktadır. Bu tez yukarıda bahsi geçen teoriyi test etmek için vaka çalışması yönteminden faydalanmaktadır. Bu çerçevede A.B.D.'nin 11 Eylül sonrası Irak'a uyguladığı dış politika en muhtemel senaryo olarak göze çarpmaktadır. Nitekim yukarıda bahsedilen üç iç siyasi etkenin de 11 Eylül ile 2003 Irak savaşı arasında gözlemlenebilmektedir.

The last few decades had shown the explanatory power of neoclassical realism on foreign policy analysis. The neoclassical realist theory of over-commitments suggests that domestic political factors can divert the FPEs from deciding with the sole consideration of systemic pressures. It is observed that states do not always act in line with the impositions of external factors and sometimes make more commitment than the dictation of the systemic stimuli. This thesis proposes three sub-hypotheses to explain the anomaly of over-commitment. This thesis argues that prestige seeking, interest group penetration (state capture) and coalition logrolling behaviors have the potential of diverting foreign policy decisions by intervening to the foreign policy making processes. The thesis applies the case study method to test the theory mentioned above. American foreign policy toward Iraq after 9/11 appears as the most likely scenario. This is due to the visibility of all the above mentioned domestic political factors during the period of 9/11 and the Iraq war of 2003.