İbandronik Asit Ve Kalsiyum-D Vitamini Tedavisinin Osteointegrasyon Üzerindeki Etkilerinin Karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada ibandronik asit ve kalsiyum- D vitamini kompleksinin osteointegrasyon üzerine olan etkilerini histomorfometrik ve mekanik olarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışma 45 adet dişi Sprague-Dawley cinsi ratın sol femurları üzerinde yapılmıştır. Cerrahi olarak ratların sol femurlarına intramedüller K teli yerleştirilmiştir. Ratlar rasgele eşit sayıda olacak şekilde kontrol grubu, ibandronat alan grup ve Ca+D vitamini alan grup olacak şekilde gruplandırılmıştır. Altı hafta sonra sakrifiye edilen ratların femurları mekanik teste ve histomorfometrik inceleme tabi tutulmuştur. Elde edilen veriler istatistiksel olarak kıyaslanmıştır. Bulgular: Grup A (kontrol) ve Grup B (Ca+D vitamini) arasında ortalama maksimum çekme gücü ve osteo- integrasyon endeksi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yoktu (maksimum çekme için p=0,828, OintE için p=0,172). İbandronik asit verilen Grup C için ortalama maksimum çekme gücü ve osteointegras- yon endeksi Grup A ve Grup B ile kıyaslandığında elde edilen değerin istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu saptandı (Maksimum çekme gücü için grup A’da p=0,001, grup B’de p=0,001, OintE için grup A’ da p=0,009, grup B’de p=0,016) Sonuç: Bu çalışma ibandronatın metal implant-kemik tutunumu üzerinde belirgin bir olumlu etkiye sahip olduğunu göstermektedir. Ancak, bu deneysel çalışmanın sonuçlarını destekleyecek ileri klinik çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objective: The aim of this study is to evaluate the effects of ibandronate and calcium-vitamin D complex on osteointegration of metal implants histomorphometrically and mechanically. Material and Method: The study was performed on 45 female Sprague-Dawley rats. Rats were divided into three groups. Intramedullary nailing was performed in all rat’s left femurs with a stainless steel K-wire in 1 mm diameter. The rats in Group A, the control group, didn’t receive any medication after the intramedullary nailing of left femur. The rats in Group B received calcium and 25IU vitamin D daily; in Group C received single dosage ibandronate subcutaneously after intramedullary nailing of left femurs. At the end of six weeks all the rats were sacrificed. Maximum pull out strenghts were measured for all K wires and the mean maximum pull out strenghts were calculated for each group. Hystomorphometrically the thickness of the new bone around the K wire was measured and proportioned to the thickness of the K wire to get the novel osteointegration index(Oint-E) for each group. Results: There were no statistically significantly difference between Group A and Group B with regard to Oint-E (p=0,172) and mean pull out strength(p=0,828). The mean pull out strength and Oint-E for Group C, ibandronate medication group, were higher when compared with Group A and B with a statistically significant difference (for mean pull out strengths p=0,001 for Group A, p=0,001 for Group B; for Oint-E p=0,009 for Group A, p=0,016 for Group B). Conclusion: The results of this study demonstrated that ibandronate has a significant positive effect on bone metal implant integration. We believe that ibandronate can be used postoperatively to augment osteointegration of metal implants. However further clinical studies are needed to support results of this experimental study.