Samuel Beckett’in Krapp’ın Son Bandı Oyununda Başarısız Bir Proje Olarak Benlik

Abstract

Bu çalışma, Samuel Beckett’in Krapp’ın Son Bandı oyununu bellek, öznelik ve benlik kavramları çerçevesinde inceleyerek benliğin özneye içkin bir şey olmaktan ziyade inşa edilmiş bir fikir olduğu görüşünü savunmaktadır. Oyunun monolojik ve diyalojik özelliklerini çıkış noktası olarak alan çalışma, Krapp karakterini geçmiş benliklerini yıllar içerisinde yaptığı ses kayıtları aracılığıyla arşivleme projesi bağlamında incelemektedir. Krapp’ın kendine istikrarlı bir benlik oluşturma aracı olarak seçtiği ses kayıt yönteminin, amacının aksine, geçmiş ve şimdiki benlikleri arasında bir yarık oluşturduğu, bu nedenle de projenin başarısızlıkla sonuçlandığı oyunda açıkça görülmektedir. Zamanın ve belleğin benliğin inşasındaki rolüne de odaklanan çalışma, Beckett’in bu oyununda gerçekçi tiyatro teknikleri üzerinde yaptığı oynamalar yoluyla bahsi geçen inşa sürecinin süreksiz ve tutarsız doğasını yansıtma konusunda başarıya ulaştığı sonucuna varmaktadır.