İçeri ve dışarının mekânsal etkileşimine bir bakış: Boşluktan yere

Abstract

Bir mimari projenin mimari ve kentsel mekanlarını kayıp mekânlar olarak düşünmek yerine, gerek tasarımı ile gerek ondan sonra kurduğu yaşantı ile kendi boşlukları arasındaki iç ve dış ilişkisini kurması önemlidir. Bu bağlamda, bu tez kent içinde yer alan kentsel boşlukların potansiyelini tartışmayı amaçlar. Bu düşünceyle beraber, boşlukların yere dönüşmesi hem yapının hem de arazinin bir arada tasarlanması için potansiyel yaratmaktadır. Çünkü yapı bulunduğu yeri dönüştürür ve böylece bir boşluk olmanın ötesine geçer ve yer niteliği kazanır. Bu çalışmanın temel amacı, yeni bir kentsel yaşama zemin hazırlayacak bir üretici olarak, bir yapının ve çevresinin tasarımıyla beraber, kentsel boşlukların ve ara-mekanların kullanımını keşfetmek ve yerin kimliğini belirlemektir. Bu bakımdan, bu üretken boşlukları bazı bakış açıları üzerinden incelemek mümkündür. Yerin kavramsal ve fiziksel özellikleri içerisinde, yerin boyutları belirlenir ve onun fiziksel, metafiziksel ve şiirsel özelliklerini içeren bu bakış açıları bir yapının arazisiyle olan ilişkisini tanımlar. Bütün bunlar, yerin ruhunu güçlendirir ve kentsel yaşam niteliğini arttırır. Bu bağlamda, boşluk kavramı, farklı mimari örnekler ile teorik ve pratik açıdan detaylı bir biçimde irdelenmiştir. Bu çalışmanın diğer bir amacı, insanların yaşam tarzının tasarım alanları ile bütünleşmesini sağlamaktır. Buna ek olarak, kentsel yaşam standartlarının iyileştirilmesi ve kent içinde kaybedilen boşlukların yeniden kazandırılması, kentsel ve mimari tasarım alanları için çeşitli yaşam biçimleri ve kent için fırsatlar yaratmaktadır. Buna göre, yer, boşlukların dönüşmesi ve bütünleşmesi ile beraber yeni bir anlam kazanır. Kentsel yaşantının tasarlanması ve örgütlenmesi, gelecekteki mimari tasarımlar için yeni bir yaklaşımın göstergesi olacaktır. Anahtar Kelimeler: Boşluk, Ara-mekan, Kentsel boşluk, Yer, İç-Dış etkileşimi.

One of the most important aspects of designing an architectural project is to envision its architectural and urban spaces together rather than thinking of them as lost spaces. This paper discusses the potential of urban voids in the city by focusing on the transformation of voids into places, while at the same time creating a sense of place. To this end, this thesis proposes that the transformation of voids has a potential to integrate both site and building, which helps to strengthen the place. Within this consideration, discussions on the interaction of voids have been commonplace in the architectural agenda. A main aim of this study is to find a possible way for place identity by determining the use of urban voids and the in-between spaces as active interfaces within an architectural design, namely as a generator that would trigger new urban life. In this respect, these generative voids can be explained through diverse viewpoints. Within the context of this thesis, these viewpoints describe the relation of a building to a site and landscape, within its cultural context and with its metaphysical-poetic-physical origins. All of these aspects, in turn, create a sense of place and enhance the quality of the urban life. In this regard, the concept of void is scrutinized in detail with an approach through which both diverse theoretical and practical architectural projects are examined. Another key objective emphasizes the importance of the integration of the people's lives and the design fields. In addition to this, it is argued that the rehabilitation of urban living conditions and the reclamation of the lost spaces within the city create new paths and opportunities for the fields of landscape and architectural design. Consequently, the concept of place could gain a new or additional meaning with the transformation of voids and the co-existence of inside and outside. This co-existence would show a new approach to architectural design in the future and offer a new paradigm with regard to urban life. Keywords: Void, In-between space, Urban void, Place, Inside-Outside interaction.