Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Dış İlişkilerinin Analizi: Merkez-Çevre Etkileşimini Yeniden Düşünmek

Abstract

Despite the fact that external relations of local administrations have been increasing all over the world ranging from Brazil to China and from Canada to Iran, mainstream International Relations literature has so far neglected to include these relations to its analyses. The basic aim of this article is to shed light on discourses and external practices of Turkey’s local administrations from a theoretical perspective and by comparing them with international case studies. This paper, aiming to examine foreign relations of local administrations and the interaction between center and periphery, argues that external relations of Turkish municipalities differ from the Western city diplomacy practices in three ways: First, the cultural element is dominant in the Turkish cases. Second, they reproduce the discourses and practices of the center; and third, there is no emphasis on peace initiatives.

Brezilya’dan Çin’e, Kanada’dan İran’a kadar uzanan coğrafyada yerel yönetimler giderek artan ölçüde uluslararası ilişkiler faaliyeti gerçekleştirmelerine rağmen, bu gelişme, anaakım Uluslararası İlişkiler literatürü tarafından büyük ölçüde ihmal edilmektedir. Bu makalenin temel amacı, Türkiye’deki yerel diplomasi pratiklerini kavramsal çerçeveden ve küresel örneklerle kıyaslayarak analiz etmektir. Yerelin küreseldeki faaliyetlerinin temel amaçları, kullanılan söylemler ve merkez-çevre ilişkisi ele alınan başlıca konulardır. Makale, üç konuda Türk yerel yönetimlerinin dış ilişkileri ile Batılı örneklerin farklılığını ortaya koymaktadır. İlki, Türk yerel yönetimlerinin dış ilişkilerinde kültürel unsurların yoğunluğu; ikincisi yerel birimlerin, merkezi yönetimin söylem ve pratiklerini tekrar üretmeleri; üçüncüsü de barış konusundaki inisiyatiflerinin azlığıdır.