Güvenlik yönetişimi ve insan güvenliği ilişkisi : Türkiye'deki Suriyeli sığınmacılar örneği

Abstract

Bu tezde 2011'den itibaren Türkiye'ye gelen Suriyelilerin güvenlik ihtiyaçlarının Türkiye, Avrupa Birliği (AB) ve Birleşmiş Milletler (BM) tarafından giderilme kapasiteleri değerlendirilmektedir. Türkiye'deki Suriyelilerin güvenlikleri değerlendirilirken insan güvenliği yaklaşımı; aktörler arasındaki konu üzerine işbirliğini açıklamak için güvenlik yönetişimi yaklaşımı kullanılmıştır. Çalışmada, "Türkiye'deki Suriyelilerin insan güvenliğine göre yaşamaları için Türkiye'nin, BM ve AB ile kurduğu yönetişim ilişkileri nelerdir?" araştırma sorusuna odaklanılmıştır. İlk olarak, Güvenlik Çalışmaları yazınında İnsan Güvenliği ve Güvenlik Yönetişimi yaklaşımlarının kullanılması ve aktörler tarafından uygulamaları incelenmiştir. Ardından, Türkiye'nin iltica sisteminin belirlenmesine BM ve AB'nin etkileri, Suriyelilerin Türkiye'ye gelmelerinden önce ve sonrası dönemlerde karşılaştırılmış ve Suriyeliler için uygulanan güvenlik yönetişim ilişkileri tespit edilmiştir. Son olarak da, aktörler arasındaki yönetişim ilişkilerinin Suriyelilerin korkudan ve yoksunluktan arınma özgürlüklerini gerçekleştirme kapasiteleri değerlendirilmiştir

This thesis investigates the capacity of Turkey, the European Union (EU) and the United Nations (UN) to meet the security needs of the Syrians who have been coming to Turkey since 2011. Human security approach is used for the security of Syrians in Turkey while security governance approach is used to explain cooperation among actors on this regard. The research question focuses on the governance relations among Turkey, UN and EU on the issue of assuring the security of Syrians in Turkey from a human security perspective. First, the use of human security and security governance approaches in security studies literature and their applications by the actors are examined. Second, the effect of the UN and the EU on Turkey's asylum system is examined by comparing the periods before and after Syrians in Turkey. Then, the security governance relations among the actors are identified for the case of Syrians. Last but not least, whether or not the security governance leads freedom from fears and freedom from wants for Syrians is assessed.